Ang Nakakalitong Mundo ng Pag-ibig

Habang ako’y nagkakape at naninigarilyo napag-isipan kong maghagilap ng mga luma kong files na nasa aking laptop. Dahil dito, muli kong nabasa ang mga lumang tula, sanaysay, at mga e-mail na naka save sa hard disk ng laptop. Nakakaktuwang isipin na ang tagal na pala ng panahong lumipas simula noong huling beses akong nakapagsulat nang ganito. Habang binabasa ko ang mga documents ay naalala ko din kung bakit ko sila naisulat. Yung iba ay dala ng galak, yung iba naman ay dala ng kalungkutan.

Hindi ko maiwasang mapangiti habang inaalala ang mga dahilan kung bakit ako nakapagsulat ng ganun. Habang tayo ay nasa usapin ng mga lumang sulatin, gusto ko i-bahagi ang isang e-mail ng isa kong kaibigan noong ako’y nasa kolehiyo pa.

Ang Puno't Dulo ng Pag-ibig

====================

Nakakatawa talaga ang love. Isa siyang napakalaking oxymoron.

Lahat ng pwede mong masabi sa kanya, baliktarin mo at totoo pa rin.

Ang labo diba? Pero ang linaw.

Masaya magmahal. Malungkot magmahal.

Di mo naiintindihan pero naiintindihan mo.

Walang rason. Maraming rason.

Di mo na kaya, pero kaya mo pa rin.

Masakit magmahal. Pero okey lang.

Leche, ano ba talaga?!

May kaibigan ako, sabi niya dati "Love is only for stupid people."

Nakakatawa kasi laude ang standing niya, pero dumating ang panahon, na-in-love din ang hunghang.

 At ayun, tanga na siya ngayon.

Lahat kasi ng nahahawakan ng love nagiging oxymoron din.

 O kaya paminsan, nagiging moron lang.

Hindi lang kasi basta baliktaran ang pag-ibig.

Lahat ng bagay nababaligtad din niya.

Lahat ng malalakas na tao, humihina.

Ang mayayabang, nagpapakumbaba.

 Ang mga walang pakialam, nagiging Mother Teresa.

Ang mga henyo, nauubusan ng sagot.

Ang malulungkot,sumasaya.

Ang matitigas, lumalambot. (At tumitigas din ang mga bagay na madalas nama'y malambot.)

Nakakatawa talaga.

Lalo na kapag dumadating siya sa mga taong ayaw na talaga magmahal.

Napansin ko nga eh.

Parang kung gusto mo lang ma-in-love ulit, sabihin mo lang ang magic words na "Ayoko na ma-inlove!" biglang WACHA! Ayan na siya.

Nang-aasar. Magpapaasar ka naman.

Di ba nakakatawa rin na pagdating sa problema ng ibang tao, ang galling galing mo?

Pero 'pag problema mo na yung pinag-uusapan parang nawawalan ng saysay lahat ng ipinayo mo dun sa namomroblemang tao?

Naiisip mong wala namang mali dun sa mga sinabi mo.

Pero bakit parang wala ring tama?

Bali-baliktad din ang nasasabi ng mga taong tinamaan ng madugong pana ng pag-ibig.

"Ngayon ko lang nalaman ganito pala. Sabi ko na eh!"

 "Ang sarap mabuhay. Pwede na 'ko mamatay. Now na!"

At hindi lang 'yon. Ang sarap din pagtawanan ng mga taong alam naman nilang masasaktan lang sila eh magpapatihulog pa rin sa bangin ng pag-ibig.

Tapos 'pag luray-luray na yung puso nila, siyempre hindi sila yung may kasalanan. Siya!

"Bakit niya 'ko sinaktan?"

 May kasama pang pagsuntok sa pader yon, at pagbabagsak ng pinto.

Hayop talaga.

Mauubos ang buong magdamag ko kakasabi ng mga bagay na nakakatawa 'pag pag-ibig na ang pinag-usapan.

Ang daming beses ko na kasi siya nakasalubong kaya masasabi ko nang eksperto na 'ko.

Pero wala pa rin akong alam.

Pero ang pinakanakakatawa sa lahat ay ang katotohanang kapag gusto magpatawa ng pag-ibig, ipusta na mo na lahat ng ari-arian mo dahil siguradong ikaw ang punchline.

Nakakatawa no?

Napangiti ako habang binabasa ko ‘to ulit. Siguro nga may pagkatama ung mga sinasabi nya.  Sadyang nakakalito ang pag-ibig, akala natin alam na natin ang mga mangyayari pero iba pala ang kalalabasan. Pero kung titignan natin sa ibang angulo, sadyang masaya din magmahal.Oh ayan, gumulo nanaman, mahirap na masaya. Meron ba nun?  Oo, un ang tinatawag nating pag-ibig.

Katulad nga ng sinabi ni Coleman Barks, "All we ever wanted is love's confusing joy."